Charakter nadaje życiu smak

Od kiedy tylko sięgam pamięcią, zawsze starałam się być niezależna. Już jako mały szkrab ,nie chciałam żeby mama trzymała mnie za rękę kiedy stawiałam swoje pierwsze kroki .
Jakieś dwadzieścia lat później, nic się nie zmieniło poza tym, że to ja prowadzałam swoje maluchy za rączki. Pracowałam też na pół etatu , aby nie stracić poczucia swej niezależności. Nie było też problemem dokręcenie cieknącego kranu, naprawa kontaktu czy położenie tapety w przedpokoju . Jednak niczym wielki znak STOP na mojej drodze do niezależności stanęło PRAWO JAZDY. Przeżycia z przeszłości spowodowały paniczy strach przed jazdą za kierownicą, jednak coś w środku pragnęło odzyskać całkowitą kontrolę nad swoim życiem.
Postanowiłam walczyć, postanowiłam pokonać siebie.
Pod okiem męża (o anielskiej cierpliwości) zaczęłam „oswajać” się z autem. Najpierw tylko siedziałam trzymając kierownicę, z czasem odważyłam się nawet ruszyć z miejsca. Trwało to wiele długich godzin aż w końcu zauważyłam, że mój strach zniknął ! Wtedy postanowiłam zrobić kolejny krok i zapisałam się na kurs. Pierwszych godzin jazdy „z prawdziwego zdarzenia” oczekiwałam z lekkim niepokojem. Jednak okazało się , że bez problemu odnalazłam się w nowej sytuacji i szło mi naprawdę nieźle. Kiedy nadszedł czas egzaminu zdałam go za pierwszym razem.
Dziś czuję się stuprocentowo niezależna. Jestem dumna z tego czego dokonałam .A mój mąż ? Cieszy się , że nie musi już zanudzać się , czekając na mnie pod salonem fryzjerskim